Μου επισήμαναν ότι πέρσι δεν γκρίνιαζα με το Tedx Athens όσο φέτος στο twitter. Έχουν δίκιο όσο μεγαλώνουμε παραξενεύουμε, ο Justin Bieper είναι για τους νέους περισσότερο.
Για αρχή μερικές δηλώσεις φρονημάτων :
- Δεν έχω τίποτα εναντίον του εθελοντικού κοινωφελούς έργου καθ’ αυτού. Ίσα ίσα που ΜΚΟ όπως ο Αρκτούρος, η Κλίμακα, η Άρσις, το Κοινωνικό Ιατρείο κάνουν σοβαρό έργο ο καθένας στον τομέα του.
- Δεν έχω τίποτα εναντίον της τεχνολογίας και της καινοτομίας καθ’ αυτής. Είμαι εκφρασμένα υπέρ της προόδου, ο πριμιτιβισμός μου φέρνει αλλεργία και ευελπιστώ για εφευρέσεις που θα απελευθερώσουν τον άνθρωπο από τη σκλαβιά της ανούσιας επαναλαμβανόμενης εργασίας.
Δεδομένων των παραπάνω θα έπρεπε να ενθουσιάζομαι που ένα φιλελεύθερο πανηγυράκι υπέρ της επιχειρηματικότητας, όπως το TEDx Athens, στο οποίο το μόνο οικονομοπολιτικό στίγμα το δίνουν μάλλον χλιαρές απόψεις σαν του Δοξιάδη (πρόκριση της εξωστρέφειας και των μικρών επιχειρήσεων), αποφάσισε ότι ο ατομισμός δε φαίνεται να επαρκεί γενικά για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων, και πρέπει να φτιάξουμε κάποιο είδους συνεκτικού κοινωνικού ιστού μέσα στο καταναλωτικό και ανταγωνιστικό μας κόσμο. Και εγένετο Human Grid… με σπόνσορα τη γνωστή μάρκα φραπέ (για να μην ξεχνιόμαστε).
Μια εφαρμογή όχι και πολύ εντυπωσιακή (βασίζεται πάνω στο Google Maps όπως πάρα πολλές εφαρμογές γεωδεδομένων), αλλά ήταν αρκετή για να προκαλέσει ρίγη στους ντόπιους ιθαγενείς (wannabe Bill Gates και Steve Jobs). Για να ολοκληρώσω την κακιούλα μου το tutorpool.gr σαν προσπάθεια και σχεδιασμός είναι κλάσεις ανώτερο, έγινε 100% με μεράκι και προσπάθεια απλών ανθρώπων που ήθελαν να προσφέρουν, χωρίς σπόνσορες και άλλες επικίνδυνες προσμίξεις, που αλλοιώνουν το τελικό προϊόν.
Γιατί αν η προσπάθεια βασίζεται σε σπόνσορα, όταν εκλείψει το συμφέρον του σπόνσορα συναντά σημαντικά προβλήματα επιβίωσης όσο καλές προθέσεις και αν είχαν οι αρχικοί συντελεστές, όταν όμως βασίζεται στην αλληλεγγύη (την πραγματική αλληλεγγύη όχι τη δημοσιοσχετίστικη ανακάλυψη για την προώθηση του κοινωνικού προφίλ των εταιρειών) το κίνητρο είναι ισχυρότερο : πραγματική αλληλεγγύη εννοούμε ότι βοηθάω τους ανθρώπους γύρω μου, έτσι ώστε όταν βρεθώ στη θέση τους να περιμένω το ίδιο από αυτούς, είμαστε κοντά ο ένας στον άλλο και όχι ένας απέναντι στον άλλο, είναι η ίδια η βάση της κοινωνικής συνοχής, την οποία ο καταναλωτισμός και ο ατομισμός έχουν πλήξει βαθιά. Και αυτό είναι βαθιά πολιτική έννοια.
Βέβαια ο κοινωνισμός ή σοσιαλισμός έχουν φορτιστεί αρνητικά σαν έννοιες, λόγω του πολιτικού παρελθόντος, και δεν είναι αρκετά hip για μια χαρούμενη εκδήλωση που κοιτά με αισιοδοξία το μέλλον.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι δεν μπορείς να είσαι εθελοντής σε συσσίτιο πχ και να μην αναρωτιέσαι γιατί οι άνθρωποι που χρειάζονται βοήθεια αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Δεν μπορείς να είσαι ο ΣΚΑΪ και να κάνεις ξεκάθαρη προπαγάνδα υπέρ της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους, και μετά να χρησιμοποιείς καμπάνιες όπως το «Μαζί μπορούμε» για να δείξεις ότι έχεις φιλεύσπλαχνο πρόσωπο. Γιατί αυτά είναι παυσίπονα, μπροστά στις χυδαιότητες που επικροτείς.
Για αυτό χαρωπά βίντεα σαν και αυτό είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικά, κυρίως για τα πράγματα που δε θίγουν :
Και αυτά είναι η όλο και η μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου στα χέρια λίγων. Θα το πω έτσι γιατί με το καπιταλισμός τρομάζεις. Πολύ πιθανότατα οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του βίντεο να είχαν πολύ περισσότερα πράγματα να θίξουν, αν τους δινόταν η ευκαιρία.
Η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη είναι πράγματι η λύση. Αλλά είναι το ποιος είναι ο ορισμός του προβλήματος εν τέλει, που δεν μας κάνει να συνεννοούμαστε.
Quote από τον αγαπημένο μου πρόεδρο του γαλαξία :
O εθελοντής οφείλει να αντιμάχεται το σύστημα που έκανε απαραίτητο τον εθελοντισμό. Οφείλει να επιδιώκει την κατάργησή του.
— Μάλλον Ακίνδυνος (@galaxyarchis) November 23, 2012
ΥΓ. Έχω την εντύπωση ότι το διεθνές TED είναι πιο ανοικτόμυαλο και πρωτότυπο σε ιδέες. Βέβαια αντλεί από και απευθύνεται σε μεγαλύτερο κοινό.
Ατημέλητος πίνακας του Ντα Βίντσι από το 1508
La Scapigliata 
Watch and weep
«If I doubt my older sister’s ability to pay back the 10 percent interest I established on her last loan, I’m going to withhold her ability to get more money from me, until she pays back.»
hey, that’s a familiar scheme.
Τα παιδιά είναι απλά παιδιά, δηλαδή μελλοντικοί ενήλικες. Μπορεί να έχουν έναν μεγαλύτερο αυθορμητισμό και λιγότερο κυνισμό λόγω έλλειψης εμπειρίας, αλλά οι ιδέες τους προέρχονται επίσης από το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν και όχι από παρθενογένεση.
Εξού και το να δανείζει με τόκο την αδερφή της.
ρε συ σωστα ολα αυτα που λες,ιδιως σε οτι αφορα τα συστημικα κοινωνικα ζητηματα και οντως ο εθελοντισμος παρουσιαζεται αποστειρωμενος.ομως, και η καινοτομια μετραει.υπο την εννοια οτι μπορουν να υπαρξουν «εφευρέσεις που θα απελευθερώσουν τον άνθρωπο από τη σκλαβιά της ανούσιας επαναλαμβανόμενης εργασίας».το κλειδι ειναι οτι δεν ξερουμε ποιες μπορει να ειναι αυτες,επομενως πρεπει οπως λενε κι οι νεοφιλελευθεροι να υπαρχει ελευθερια στην προσπαθεια(αυτα σε συνθηκες εργαστηριου).το στοιχημα ειναι να προσπαθησουμε για την ελαχιστοποιηση των κοινωνικοπολιτισμικων ανισοτητων σ’αυτο το πλαισιο με ταυτοχρονη εμβαθυνση της δημοκρατιας κι οχι να δινουμε μαχες οπισθοφυλακης συνεχως.
οσο για το TEDx νομιζω οτι συμφωνω,αλλα ακομα κι αυτο ειναι κατι.
Δεν με ενοχλεί η ελευθερία στην προσπάθεια – αλίμονο δεν μπορείς να βάλεις κεντρικό σχεδιασμό στην εφευρετικότητα – η έμμεση λογοκρισία με ενοχλεί στην πραγματικότητα.