Αυτή είναι μια απάντηση για το καρτούν με το μικρό Αϊλάν που ξεσήκωσε αντιδράσεις το Σεπτέμβριο του προηγούμενου έτους. Μετά από αυτό είχαμε τις σεξουαλικές επιθέσεις των γυναικών στην Κολωνία, όπου και πάλι χρησιμοποιήθηκε η εικόνα του Αϊλάν για ένα δεύτερο σχέδιο, το οποίο επίσης πάλι συγκέντρωσε τα πυρά, όσων έχουν στην μπούκα το Σαρλό Εμπντό.
Ακολουθεί η μετάφραση από τα αγγλικά από την αρχική σελίδα του περιοδικού:
-
Σοκαριστικό
-
Είναι αηδιαστικό να γελοιογραφείς ένα μικρό παιδί!
-
Η ελευθερία του λόγου δεν κάνει τα πάντα αποδεκτά
-
Είναι ντροπή να κάνεις πλάκα με τους μετανάστες
-
Είναι παντελής έλλειψη σεβασμού
-
Δεν είμαι Σαρλί
-
Είναι ένα ρατσιστικό σχέδιο
-
Μήπως το Σαρλί Εμπντό το παρατράβηξε;
Ωραία, νομίζω ότι χρειαζόμαστε άλλο ένα μάθημα για τα σκίτσα. Μια βδομάδα πριν αποσυρθώ είναι πολύ εκνευριστικό.
Αγαπητέ (1) ανήκεις στα εκατομμύρια των «νέων αναγνωστών» που ανακάλυψαν το Σαρλί και το χιούμορ μας μετά τις επιθέσεις του Ιανουαρίου. Δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα μπορούσες να ενδιαφερθείς για τη δουλειά μας, εσύ που ζεις χιλιάδες μίλια μακριά από τα γραφεία μας, πολύ, πολύ μακριά από την σατιρική παράδοση της χώρας μας, εσύ που ποτέ δεν βυθίστηκες στο χιούμορ ανθρώπων όπως ο Desproges, Reiser, Topor, Cabu, Charb και οι υπόλοιποι.
Σοκάρεσαι και αυτό είναι ένα καλό σημάδι. Κάτσε να σου πω γιατί.
Ο ιδρυτής του Σαρλί, ο Καβαννά έλεγε : «Ένα καλό σκίτσο είναι σαν μια γροθιά στη μάπα».
Αυτό είναι ακριβώς αυτό που ένιωσα όταν είδα το σκίτσο του Riss την περασμένη βδομάδα….
Αυτή τη γκριμάτσα έκανα όταν το είδα πρώτη φορά. «Ω ..Σκα…τά!»
Παραδέχομαι ότι ζήλεψα το ταλέντο του συναδέλφου μου. Κατάφερε να ζωγραφίσει ΤΟ σκίτσο, στρέφοντας την πένα του εναντίον της δικής μας πλούσιας, καταναλωτικής Ευρώπης, η οποία έπρεπε να περιμένει την μιντιακή φρενίτιδα για το θάνατο ενός παιδιού, για ξυπνήσει τη συνείδησή της και να σκεφτεί τη μοίρα των μεταναστών.
Αντί να γελάσεις, μένεις με το στόμα ανοικτό σε νευρικό σοκ, αντιμετωπίζοντας την οξεία άμεση σχέση του νοήματος με την πραγματικότητα και τον γκροτέσκο παραλογισμό του καρτούν.
Τώρα νο 4, αν το καρτούν κοροϊδεύει κάποιον, δεν είναι οι μετανάστες, αλλά η υποκρισία της νεοφιλελεύθερης κοινωνίας μας.
Τώρα. Αντίθετα με το ότι λέει η νο. 2, ο νεαρός Αϊλάν δεν γελοιογραφείται, αναπαρίσταται. Το να γελοιογραφείς ή να κάνεις καρικατούρα είναι να τονίζεις υπερβολικά τα χαρακτηριστικά. Παράδειγμα : παιδί αναπαρίσταται… παιδί γελοιογραφείται….
Σημείωση: είμαστε σκιτσογράφοι, δεν είμαστε καρικατουρίστες. Η καρικατούρα σαν χιούμορ είναι ένα εργαλείο, όχι ένας στόχος από μόνη της. Δουλεύουμε στο Σαρλί, όχι στην Μονμάρτη.
Εδώο Αϊλάν απλά σκιτσάρεται, μόνη η στάση του σώματος του κάνει δυνατή την ταυτοποίησή του. Μετά από πολλές μέρες έκθεσης, αυτή η φωτογραφία είχε εντυπωθεί στον αμφιβληστροειδή μας και το σκίτσο προσφέρει μια σχεδόν ανακουφιστική απόσταση.
Η εικόνα του μικρού του σώματος, το κεφάλο του θαμμένο στην άμμο, ήταν σε όλα τα κανάλια, τα μέσα, τα κοινωνικά δίκτυα, τις σελίδες του Facebook, και η τρομερή ωμότητα της φωτογραφίας θεωρήθηκε πιο αποδεκτή και έφερε λιγότερες αντιρρήσεις από την αντίστοιχη εκδοχή σε σκίτσο. Πώς γίνεται ένας συγγραφέας ή ένας φωτογράφος να έχουν το δικαίωμα να αναφέρουν θηριωδίες και όχι ένας σκιτσογράφος;
Προσέξτε εσείς εκεί πίσω! Μπορεί να μπει τεστ σε αυτό!
Σύμφωνα με ποιο δόγμα, αγαπητέ μου νο. 3, θα πρέπει να αποφασίζουμε ποια θέματα ή τί είδους αντικείμενα δεν θα πρέπει να απεικονίζονται σε σκίτσα ενώ είναι αποδεκτά αλλού; Ποιος θα το αποφασίζει; Και ποια θέματα θα πρέπει να είναι;
Η αναπαράσταση μας του τρίχρονου Αϊλάν είναι σκληρή – δεν υπάρχει θέμα γι’ αυτό. Δεν υπάρχουν φτερά στην πλάτη του, ούτε άλλος πρόσθετος συμβολισμός πάνω σε αυτό το νήπιο, που συνθλιβεί ήδη από το βάρος των συμβόλων στην μικρή του πλάτη. Ο αναγνώστης απλά αντιμετωπίζει ένα σκίτσο του Riss από ένα άψυχο παιδί που έχει δυστυχώς φωτογραφηθεί ως αναφορά για τις μελλοντικές γενιές.
ΑΛΛΑ συμφωνω με τον 5 για τη εμφανή έλλειψη σεβασμού….για τον Ρόναλντ ΜακΝτόναλντ!
Σταματήστε την κλοουνοφοβία!
Τώρα γελοιογραφούμε! Ναι αγαπητέ μου 7, βρήκες το αληθινό πρόσωπο του Σαρλί! Ναι, είμαστε αντι-παλιάτσοι. Είμαστε ντροπιαστικά Κλοουνιστές! *Ειδικά με τους κλόουν που βρωμάνε σκατένια μπέργκερς….
Βασικά δεν είναι και τόσο, σημαντικό, αγαπητό μου 6. Δεν χρειάζεται να διαβάζεις ή ακόμα λιγότερο να αγοράζεις το «Σαρλί» και πριν συνεχίσεις με τα κακόπιστα τουίτ σου , μην ξεχνάς, όπως έλεγε και ο Χανκ, «τα μάτια σου συνδέονται με τον εγκέφαλό σου».
Τέλος, τα πιο εκνευριστικά είναι τα γαλλικά μέσα (8), που ενώ τα ξέρουν όλα αυτά , συνεχίζουν να μεταφέρουν και να επαναλαμβάνουν απόψεις ανθρώπων με σκατά στα μάτια τους αντί να μιλούν για την εξυπνάδα ενός σκίτσου.
Τέλος μαθήματος. Ώρα για παιχνίδι.
Για το δεύτερο σκίτσο, και το πώς απομονώθηκε η ερμηνεία του από τα υπόλοιπο πλαίσιο εκείνου του φύλλου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
La Scapigliata
Ατημέλητος πίνακας του Ντα Βίντσι από το 1508
La Scapigliata 
Σχολιάστε