Ταξίδι στην Ιαπωνία

Είχα τη χαρά αυτό το χειμώνα να πραγματοποιήσω ένα όνειρο ζωής και να επισκεφτώ τη χώρα, η οποία είχε γίνει η προσωπική μου εμμονή τα τελευταία τρία χρόνια, αλλά την ήξερα μόνο από ταινίες, τραγούδια και τα μαθήματα ιαπωνικών. Είμαι τόσο ευτυχισμένη που έκανα αυτό το όνειρο πραγματικότητα, αλλά όταν γύρισα πίσω βρήκα σχεδόν αδύνατο να περιγράψω με λέξεις την αίσθηση που μου προκαλούσε η πρωτόγνωρη εμπειρία επαφής με έναν πολιτισμό τόσο ξένο με το δικό μας, σε ανθρώπους που με ρωτούσαν από περιέργεια ‘πες μας πώς σου φάνηκε η Ιαπωνία».
Θα προσπαθήσω να τα μαζέψω σε ένα άρθρο, αν και πέρασε ο καιρός και οι λεπτομέρειες δυστυχώς ξεθωριάζουν, αλλά ευτυχώς θα χρησιμοποιήσω το φωτογραφικό υλικό σαν οδηγό.

Ξεκίνησα από Οσάκα και Κυότο, στη Νότια Ιαπωνία, στην πειροχή Κανσάι. Το Κυότο είναι η παλιά αυτοκρατορική πρωτεύουσα, και η περιοχή Κανσάι είναι το ιστορικό θησαυροφυλάκιο της Ιαπωνίας με πλήθος βουδιστικών ναών και ιστορικών μνημείων, που συνήθως βρίσκονται μέσα σε υπέροχα τεράστια περιποιημένα πάρκα. Η Ιαπωνία είναι η χώρα που συνδυάζει το παλιό και με το καινούριο, μπορεί να το έχετε ακούσει, αλλά πρέπει να το δείτε από κοντά για να το πιστέψετε. Ο ιαπωνικός πολιτισμός έχει την απίστευτη ικανότητα να αφομοιώνει το ξένο και να το κάνει ιαπωνικό με όλη την έννοια της λέξης. Μια περίεργη χώρα, που έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της σχεδόν απομονωμένη από τις έξωθεν επιρροές, από τη στιγμή που άνοιξε βιαίως τα σύνορα της με την αμερικανική επέμβαση στα τέλη του 19ου αιώνα, το πήρε σοβαρά απόφαση να πάρει όσα πιο πολλά μπορεί από τη Δύση, για να επιβιώσει.

Φτάνοντας στην Οσάκα, το πρώτο που σου κάνει εντύπωση, είναι το τεράστιο αεροδρόμιο. Στο βαγόνι που έφευγε από το αεροδρόμιο, κάποιοι υπάλληλοι έκαναν απολύμανση πριν μπούμε. Δεν ξέρω αν αυτό γίνεται πάντα ή αν ήταν λόγω της επιδημίας γρίπης.  Οι Ιάπωνες προσέχουν αυστηρά την υγιεινή, και μέσα και έξω από τα σπίτια. Είναι απίστευτα οργανωμένοι και ευγενικοί σχεδόν πάντα, σε βαθμό που νιώθεις ότι προσγειώθηκες σε άλλο πλανήτη. Δεύτερο πράγμα που προσέχεις είναι το πόσο καθαροί και καλοφτιαγμένοι είναι οι δρόμοι, όπου κυκλοφορούν περίεργα αυτοκίνητα χαμηλού κυβισμού  με επίπεδες μούρες.

Η περιοχή του Κυότο είναι γεμάτη από πανέμορφους ναούς. Ο βουδισμός εισήχθη στην Ιαπωνία από την Κίνα, όπως και η γραφή, και απορρόφησε τον ντόπιο παγανιστικό σιντοϊσμό. Ο βουδισμός ταυτίστηκε με την προσπάθεια για τη δημιουργία ενός κοινού κράτους, με τους πολέμους των φεουδαρχών- σογκούν μεταξύ τους. Η πιο χαρακτηριστική περιοχή στο Κυότο είναι η Higashiyama, με ένα υπέροχο ναό στην κορυφή ενός λόφου, στον οποίο φτάνεις από το χαρακτηριστικό δρόμο με παραδοσιακά κτήρια που φιλοξενούν μαγαζιά με σουβενίρ. Ήμασταν τυχεροί, καθώς ήταν μέρα αργίας, και είδαμε πολλούς νέους που έρχονταν με όμορφα κιμονό για να προσκυνήσουν.

Το τραίνο στην Ιαπωνία είναι μια εμπειρία από μόνο του. Υπάρχει τραίνο που ενώνει όλες τις πόλεις, με τα περίφημα shinkansen, τα «τραίνα-σφαίρες», να πιάνουν όλο και μεγαλύτερες ταχύτητες. Υπάρχει δίκτυο μετρό σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Σε κάθε σταθμό του μετρό, αγοράζεις το εισιτήριο με τιμή ανάλογα με τη διαδρομή, από αυτόματα μηχανήματα. Η κάθε γραμμή είναι φτιαγμένη πολλές φορές από άλλη εταιρεία, οπότε υπάρχουν διαφορετικά βαγόνια. Υπάρχει πάντα ένας υπάλληλος στην περιοχή ελέγχου των εισιτηρίων, για να προσέχει για τζαμπατζήδες. Το εισιτήριο είναι ένα μαγνητισμένο χαρτάκι.  Αν κάνεις λάθος και πληρώσεις για μικρότερη διαδρομή, πριν βγεις από τη μπάρα υπάρχει άλλο μηχάνημα για να συμπληρώσεις το ποσό.  Αν και στο 90% είναι πολύ ευγενικοί, και πρόθυμοι για οδηγίες, επί το πλείστον δεν μιλούν σχεδόν καθόλου αγγλικά. Γενικά στην Ιαπωνία, αν και μαθαίνουν αγγλικά στο σχολείο, σπάνια συναντάς κάποιον να τα μιλάει καλά, γιατί η προφορά τους δυσκολεύει απίστευτα. Επίσης επειδή σπάνια αναζητούν δουλειά στο εξωτερικό, δεν ενδιαφέρονται να τα μάθουν καλύτερα.

Επειδή πέσαμε σε περίοδο γρίπης και εξετάσεων, ο περισσότερος κόσμος στο δρόμο και στο μετρό κυκλοφορούσε με μάσκες για τη γρίπη. Μας είπανε ότι δεν τις φοράνε μόνο οι άρρωστοι, αλλά κι όσοι δεν θέλουν να κολλήσουν, όπως οι μαθητές που δεν θέλουν να χάσουν τις εξετάσεις τους, στο ιδιαίτερα ανταγωνιστικό ιαπωνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Οπότε αυτό που στην αρχή σου φαίνεται σαν πράξη κοινωνική ευθύνης, εμφανίζει την ιδιοτελή του χροιά.

Οι μεγάλοι σιδηροδρομικοί σταθμοί στην Οσάκα και στο Κυότο, όπως και στο Τόκυο είναι ολόκληρες πόλεις. Μέσα βρίσκεις ένα σωρό καταστήματα που πουλάνε τα πάντα. Στην Ιαπωνία σίγουρα δεν πεινάς ποτέ. Υπάρχουν convenience stores – conbini-  σχεδόν παντού που είναι ανοικτά όλο το εικοσιτετράωρο, και μπορείς να αγοράσεις και κανονικό φαγητό και να στο ζεστάνουν στα μικροκύματα. Υπάρχουν παντού κάθε είδους εστιατόρια, και μαγαζιά έτοιμου φαγητού, που πουλάνε από noodles, sushi, ramen και δυτικό φαγητό. Τα ιαπωνικά παραδοσιακά γλυκά είναι μια απογοήτευση , αλλά ο τρόπος τους να φτιάχνουν δυτικά γλυκά είναι πολύ χαρακτηριστικός. Επειδή τους αρέσουν οι λεπτές , διακριτικές γεύσεις, ακόμα και ένα απλό κρουασάν γίνεται πολύ διαφορετικό.  To πιο πρακτικό και φτηνό που έχεις να κάνεις είναι να πάρεις cup noodles και να προσθέσεις ζεστό νερό στο σπίτι. Έχει διάφορες γεύσεις και η ποιότητα δεν έχει σχέση με τα ανάλογα που πουλάνε εδώ.

Στους σταθμούς ένα άλλο πράγμα που σου κάνει εντύπωση είναι οι συνεχείς ανακοινώσεις και οι ταμπέλες πάνω στα πάντα. Καμιά φορά εκτός από τις ανακοινώσεις από τα μεγάφωνα και τις φωτεινές επιγραφές υπάρχει και υπάλληλος που προαναγγέλει τις αφίξεις στην αποβάθρα (δυστυχώς και αυτός στα ιαπωνικά).  Αυτό που μου έκανε εντύπωση στην Ιαπωνία είναι ότι παρά τη μεγάλη τεχνολογία, είναι πάρα πολλές οι part-time jobs. Είτε υπάλληλοι στο τραίνο, είτε πωλητές σε μαγαζάκι, είναι καθαριστές, οι πόλεις είναι αληθινά μελίσσια.

Με την άφιξη μας στο Τόκυο, αμέσως παρατηρήσαμε ότι οι άνθρωποι έγιναν λίγο πιο βιαστικοί και αγενείς (μητρόπολη γαρ). Ο χάρτης του μετρό του Τόκυο θέλει μια μέρα περίπου για να τον καταλάβεις. Οι ταμπέλες στο μετρό, δεν είναι σαν τις δικές μας που αναφέρουν τον τελικό σταθμό, αλλά απλά τον επόμενο. Ευτυχώς αν ξέρεις λίγα ιαπωνικά, βρίσκεις πάντα κάποιον να σε καθοδηγήσει, αλλά ακόμα και έτσι θα χαθείς δυο-τρεις φορές μέχρι να συνηθίσεις. Οι Ιάπωνες επίσης χρησιμοποιούν πάρα πολύ το ποδήλατο. Στους κεντρικούς δρόμους υπάρχει ξεχωριστός ποδηλατόδρομος πάνω στα πεζοδρόμια. Μόνο που αν κάθεται πεζός σε εκείνη τη μεριά, κινδυνεύει να τον πατήσουν οι ποδηλάτες, που τρέχουν. Έχω δει την πολύ εξωτική, για μένα, σκηνή με μάνα πάνω σε ποδήλατο να πηγαίνει για ψώνια, και να την ακολουθούν τα δυο παιδιά της επίσης πάνω σε ποδήλατα.

Το Τόκυο είναι μια πραγματική μεγαλούπολη. Πολλές φορές σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να χωρέσω μία γειτονιά της Αθήνας, σε ένα μετρίου ύψους ουρανοξύστη στο Τόκυο. Και όχι άδικα, γιατί με έναν πληθυσμό 10.000.000 συγκρίνεται με ολόκληρη την Ελλάδα.

Το πρώτο πράγμα που κάναμε στο Τόκυο είναι να πάμε Akihabara, τη θρυλική συνοικία προσκύνημα για κάθε otaku. Ο τυπικός εμπορικός δρόμος στο Τόκυο, είναι τίγκα στις φωτεινές επιγραφές και στη φασαρία. Αν και οι Ιάπωνες δεν φωνάζουν στο δρόμο σαν εμάς μεταξύ τους, υπάρχουν παντού ζωντανοί και ηλεκτρονικοί κράχτες για κάθε εμπόρευμα. Οι διαφημιστικές οθόνες στις προσόψεις των κτηρίων παίζουν μουσική και διαφημίσεις. Κοπέλες φωνάζουν τους πελάτες έξω από τα maid cafe. Παντού κάποιος θα μοιράζει κουπόνια για κάτι – οι Ιάπωνες τρελαίνονται για προσφορές – είδα κουπόνι προσφοράς ακόμα και σε μουσείο από την περίοδο Έντο. Είναι πολύ συνηθισμένο ακόμα και για ένα μικρό κατάστημα να έχει κάποιο είδους διαγωνισμού – αγοράζεις ένα μικρό κουτί στην τύχη, και μπορεί να έχει μικρό ή μεγάλο βραβείο.

Στη δεύτερη γειτονιά που πήγαμε στη Shibuya, είναι ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο. Μαγαζιά με ηλεκτρονικά, εστιατόρια, μαγαζιά με ρούχα, αυτόματους πωλητές με capsule toys (καταλαβαίνετε πού έφυγαν τα λεφτά μου).  Πήγαμε για φαγητό σε ένα kaiten zushi. Αυτό είναι ένα μαγαζί που παραγγέλνεις το σούσι σου από μια οθόνη, και σου έρχεται πάνω σε ένα τραινάκι. Οι σερβιτόρες έρχονται μόνο για να καθαρίσουν αργότερα.

Αν και εκείνες τις μέρες χιόνιζε στο Τόκυο, η ζωή στους εμπορικούς δρόμους συνεχιζόταν απτόητη. Την άλλη μέρα, οι οδοκαθαριστές είχαν ήδη πιάσει δουλειά, και οι δρόμοι είχαν ανοίξει.

Οι τελευταίες γειτονιές που πήγαμε ήταν στη Harajuku και στη Shinjuku. Η Harajuku είναι σαν το δικό μας Μοναστηράκι, αλλά πολύ πιο τεράστιο φυσικά. Είναι ένας εμπορικός δρόμος όπου μπορείς να βρεις τα πάντα για coshplay – ρούχα, αξεσουάρ. Οι Ιάπωνες δεν περιμένουν το καρναβάλι για να ζήσουν τη φαντασίωση τους. Ντύνονται σαν τον αγαπημένο τους ήρωα από άνιμε ή μάγκα και έρχονται στη Harajuku. Τα μάνγκα και τα άνιμε, όπως θα έχετε υποψιαστεί συντηρούν μια βιομηχανία εκατομμυρίων, η οποία συντηρεί πάρα πολλούς κλάδους. Τα μάνγκα πωλούνται παντού, και υπάρχει ένα είδος για κάθε γούστο, θέμα και ηλικία, όχι μόνο για ερωτικό περιεχόμενο. Δεν ξέρω αν βοηθάνε τα ιδεογράμματα, που είναι μια εικονική γραφή, αλλά οι Ιάπωνες προτιμούν την εικονογραφημένη λογοτεχνία.

Στη Shinjuku καταλήξαμε σε ένα otaku cafe, δηλαδή ένα μέρος που συχνάζουν otaku. Μιας και το πνεύμα των otaku έχει μολυνθεί στην Akihabara – εκεί συχνάζουν πλέον θαμώνες που ενδιαφέρονται μόνο για τις κοπέλες στα maid cafe- η Shinjuku έχει γίνει το καταφύγιο για τους αγνούς otaku, δηλαδή αυτούς που ενδιαφέρονται για την πλάκα των anime και μόνο. Με καραόκε,  coshplay με τα κοστούμια του μαγαζιού και πλάκα περνάει ευχάριστα η ώρα.

Η νυχτερινή διασκέδαση των Ιαπώνων δεν έχει φυσικά πολλή σχέση με τη δική μας. Ο μέσος Ιάπωνας είναι ουσιαστικά σκλάβος της επιχείρησης, δουλεύει σκληρά υπερωρίες. Η διασκέδαση των Ιαπώνων είναι το καραόκε, που τις περισσότερες φορές συνίσταται στο να νοικιάζεις ένα ιδιωτικό σαλόνι με ηχομόνωση σε ένα μαγαζί καραόκε, να τραγουδάς στο μηχάνημα και να τα πίνεις με τους συναδέλφους σου μετά τη δουλειά. Θα μου πείτε γιατί δεν το κάνουν αυτό σπίτι τους; Η απάντηση είναι μικροσκοπικά σπίτια και πολύ λεπτοί τοίχοι.  Υπάρχουν night clubs που απευθύνονται πιο πολύ στα γούστα των δυτικών, με πρόγραμμα βαριετέ, αν και μάλλον απευθύνονται πιο πολύ στους τουρίστες.

Οι Ιάπωνες γενικά όταν ακούγανε ότι είμαστε Έλληνες δείχνανε μεγάλο ενδιαφέρον. Στην περιοχή Kansai – Οσάκα και Κυότο – ειδικά ο κόσμος μας έλεγε ότι ήμασταν οι πρώτοι Έλληνες που γνώριζαν. Οι περισσότεροι αυτά που είχαν ακούσει για την Ελλάδα, είναι ότι γίνεται χαμός στους δρόμους ,  μάλλον θυμούνταν τις προπέρσινες ειδήσεις. Οι πιο νέοι ενδιαφέρονταν για την Ευρώπη και για να ταξιδέψουν. Σε μια αστεία συζήτηση εμείς επαινούσαμε πόσο ευγενικοί είναι οι Ιάπωνες, και αυτοί ζηλεύανε πόσο ζωντανοί και έτοιμοι για διασκέδαση είναι οι Νοτιοευρωπαίοι.

Αυτά τα ολίγα είναι όσα μπορώ να περιγράψω για την ώρα. Να είστε καλά και να ταξιδεύετε όσο έχετε την δυνατότητα, ακόμα και νοερώς.

 

Σιδηροδρομικός σταθμός αεροδρομίου της Οσάκα

Απολύμανση των βαγονιών από το αεροδρόμιο της Οσάκα

Κήπος από μπονσάι στην ταράτσα του χόστελ

Δρόμος στην Οσάκα

Για το κάστρο της Οσάκα

Περίβολος στο κάστρο της Οσάκα

Κάστρο της Οσάκα – Αναπαράσταση μάχης

Μουσείο Ιστορίας της Οσάκα

Οσάκα, Μουσείο Ιστορίας

Οσάκα, Κάστρο

Μουσείο Ιστορίας της Οσάκα

Οσάκα , ναός στην περίβολο του κάστρου

Οσάκα, περίβολος του Κάστρου

Osaka, ΝΗΚ

Σιδηροδρομικός σταθμός του Κυότο

Σιδηροδρομικός σταθμός του Κυότο

Κυότο

Inou

Higashiyama, Kyoto Εκπληκτικό νεκροταφείο

Kyoto, αρχαία πύλη ναού

Είσοδος ναού στο Κυότο

Κυότο, εσωτερικό ναού

Κυότο, λίμνη ναού

Κυότο, προσφορές ρυζιού σε είσοδο ναού.

Kyoto, Higashiyama Καμπάνα ναού

Kyoto, Higashiyama

Kyoto, Higashiyama

Kyoto, Higashiyama το «Μοναστηράκι» στο δρόμο για το ναό

Kyoto, Higashiyama

Tokyo Asakusa Παγόδα ναού

Tokyo Asakusa, Είσοδος ναού

Tokyo , Ράμεν – η μεγάλη μερίδα 🙂

Akihabara, otaku stuff

Παράδεισος των μάγκα, Ακιχάμπαρα

Akihabara

Περισσότερα otaku stuff 😉

Όχθη στην Asakusa.

Ιαπωνικά γλυκά.

Koi fish.

Τα απαραίτητα τουριστικά είδη στην Asakusa.

Loli goth μαγαζί με ρούχα στη Harajuku.

Μαγαζί για coshplay ρούχα στη Harajuku.

Ναός αυτοκράτορα Meiji.

Δαιδαλώδης χάρτης του μετρό στο Τόκυο.

Andy Warhol exhibition

Andy Warhol Exhibition.

Τέχνη με Laborghini.

Βιτρίνα pet shop.

Είσοδος του Mori Art Museum, Roppongi Hills.

Βραδυνή θέα του Τόκυο από το κτήριο Roppongi Hills.

Roppongi Hills.

Τσάι σε σκόνη.

Σούσι σε τραινάκι.

Skytree, 668 μέτρα 🙂

Η θέα από το μεσαίο(!) επίπεδο του Skytree.

Ο παράδεισος των cup noodles.

Περίεργα σνακ με καλαμάρι(!) και ψάρια.

Tokyo Tower.

Shibuya

 

 

Περί lascapigliata

Ατημέλητος πίνακας του Ντα Βίντσι από το 1508

‹ Down the cynical spyral

Πώς ο φεμινισμός έγινε η υπηρέτρια του καπιταλισμού – και πώς να τον ανακτήσουμε ›

Tagged with: ταξίδι, ταξιδιωτικός οδηγός, Ιαπωνία, εμπειρίες
Αναρτήθηκε στις Αχτένιστα